Welkom op het Eiland Likoma

Maak kennis met het kleine meisje uit een afgelegen gemeenschap in Malawi. Zij is vastbesloten om succesvol te worden dank zij een klein steuntje van Mary’s Meals.

Back to all stories | Posted on 11/02/19 in Children's stories

‘Mijn grootmoeder is voor mij een rolmodel,’  zegt Felicitas met een glimlach.  ‘Ik wil later verpleegster worden zoals zij.  Ik zal dan medicatie geven aan zieke mensen.’

Het kleine maar vastberaden meisje van 9 jaar woont samen met haar oma, haar mama, drie broers en drie nichtjes in een klein lemen huisje op het verafgelegen rotsachtig eiland Likoma.  Dat ligt op acht uren varen van het vasteland van Malawi.

Het leven in Likoma kan hard zijn.  Elektriciteit is beperkt beschikbaar, er zijn geen geplaveide wegen en door de droge zandgrond is het zo goed als onmogelijk om aan landbouw te doen.  Om te kunnen overleven is de gemeenschap afhankelijk van de visvangst.  Het meeste voedsel dat ze gebruiken wordt vanaf het vasteland ingevoerd.

Charity, de mama van Felicitas, werkt lange dagen om haar grote familie te onderhouden, maar er zijn veel mondjes te voeden en vaak kunnen ze thuis slechts eenmaal per dag iets eten.

In de armste en bijzonder moeilijk te bereiken gemeenschappen vormt Mary’s Meals een reddingsboei voor die gezinnen die anders vechten om de eindjes aan elkaar te knopen.

Per schip worden zakken met voedsel vervoerd naar Likoma.  Daarna worden ze gedragen naar de schoolkeukens overal op het eiland.  Dat gebeurt door vrijwilligers die ook de maaltijden voor de honderden kinderen klaarmaken en opdienen, elke dag weer.

Felicitas en haar moeder Charity

 

Elke morgen haast Felicitas zich naar de Ulisa Basisschool, gewapend met haar beker.  Ze verlangt dan naar haar dagelijkse portie phala (soort porridge).  Dit voedzaam ontbijt maakt haar klaar om de dag goed door te komen en helpt haar om goed te studeren.  Het is ook een bron van hoop en ambitie voor de toekomst.

‘De maaltijden van Mary’s Meals smaken goed,’ zegt Felicitas.  ‘Dat maakt mij sterk.  Als ik dat eet voel ik me niet zo slap in de klas.’

Charity is voortijdig gestopt met de school, maar zij hoopt dat haar dochter een ander leven zal hebben.  Zij zou graag hebben dat Felicitas de school volledig doorloopt en haar droom kan waar maken voor een loopbaan als verpleegster.  Opgetogen zegt ze dat de dagelijkse maaltijd wel degelijk een groot verschil maakt.

‘Nu Felicitas phala te eten krijgt op school is ze wat zwaarder geworden,’ zegt Charity.  ‘Ze heeft meer energie en ze is ook gezonder.’

Hartelijk dank dat je Felicitas en haar klasgenootjes de kans geeft om te schitteren.