Berichten uit Malawi : één ding blijft constant

Voor mijn werk in Malawi geniet ik het voorrecht heel het land te mogen doorkruisen om het programma van Mary’s Meals in werking te zien:  maaltijden die elke schooldag worden opgediend voor de armste kinderen van de wereld.

Bij het uitwerken van dit programma bereikt Mary’s Meals enkele van de meest afgelegen scholen in landelijke gebieden van Malawi, waar honger heel gewoon is en het aantal inschrijvingen op school slechts enkele honderden kinderen bedraagt.  In de dichtbevolkte stadsomgeving worden er maaltijden met voedzame likuni phala (een soort dikke pap) opgediend in scholen met wel duizenden leerlingen.

Om naar een landelijke school te rijden is een vaste hand aan het stuur nodig en een snelle voet op de pedalen, want de wagen hotst van de ene naar de andere kant van de rotsige vuile wegen.  Het voorbijtrekkende landschap toont bergen, uitgestrekte velden en kleine samenscholingen van lemen huisjes met rieten daken.

De reis naar een school in de binnenstad is lichtjes verschillend.  Ook hier zijn de wegen hobbelig, maar ze kronkelen in en rond overvolle en drukke smalle marktjes.  Witgeschilderde lemen huisjes kruipen omhoog op de heuvels en overal zijn er minibusjes die toeteren om de aandacht van voorbijgangers te trekken.

Bij mijn aankomst in de Mbayani Basisschool midden in de stad, word ik omringd door zelfbewuste, opgewonden kinderen die netjes gekleed zijn in hun schooluniform.  Zij zingen en roepen in koor ‘Mary’s Meals’ en ook ‘Chamburani’ en dat betekent ‘mijn foto’, terwijl ze vlak voor mij alvast gaan poseren.

In Mbayani zijn er meer dan 10.000 enthousiaste en hongerige kinderen die allemaal Mary’s Meals heel goed kennen.   Er staan meer dan een dozijn stenen klaslokalen, waarvan slechts sommige uitgerust zijn met tafeltjes en stoeltjes.  Gemiddeld 80 kinderen zitten in dezelfde klas en de toegewijde leerkrachten geven ’s morgens les aan de ene groep en in de namiddag aan een andere groep om de grote aantallen inschrijvingen allemaal plaats te kunnen bieden.

De hoofdonderwijzer Dhr Beard Saivelisi vertelt ons: “Jullie mensen zijn precies als familie voor hen en het is dank zij Mary’s Meals dat ze geen honger meer moeten hebben in de klas.

“De maaltijden worden klaargemaakt door vrijwilligers, waarbij de ochtendploeg afgelost wordt door de namiddagploeg.  De eersten komen toe om 6u ’s morgens om 36 ketels voedsel klaar te maken elke dag opnieuw!  Sommige van onze kinderen komen uit zeer kwetsbare families.  Hun ouders hebben bijna geen inkomen en voor hen is Mary’s Meals de enige reden waarom ze blijven naar school komen.  Hun buikjes worden gevuld en hun geest wordt gevoed!”

Bij aankomst in een landelijk gelegen school als Ntungulutsi, te vinden in de wijde omgeving van Blantyre, word ik begroet door groepjes kinderen die me verlegen toelachen.  Sommigen zijn in uniform, anderen zijn blootsvoets.  Met hun beker in de hand volgen zij argwanend elke beweging die ik maak.  Eerst kruipen ze nog weg als ze de camera zien maar geleidelijk komen er zijdelingse blikken met ondeugende grimassen.

Zoals zovele dorpsschooltjes is Ntungulutsi een klein schooltje met twee stenen klaslokaaltjes en vier eenvoudige houten klasjes. Gemiddeld zijn er 50 leerlingen per klas en de lessen worden vaak  gegeven in de schaduw van een boom.

Hier vertelt hoofdonderwijzer Dhr Patrik Partson: “Deze kinderen zien uiterst zelden een auto, laat staan een camera!  Velen onder hen voelen zich werkelijk bevoorrecht dat ze maaltijden krijgen van Mary’s Meals.

“De phala geeft de kinderen de zo broodnodige energie.  Het moedigt hen aan en brengt hen hoop  en dat kunnen ze goed gebruiken voor de lange afstanden die ze moeten afleggen om de school te bereiken en om gelukkig te blijven.”

Ondanks de verschillen tussen landelijke scholen en scholen in de stad, blijft één ding overal gelijk:  de bekers met likuni phala veranderen het leven van de kinderen en brengen hen grote vreugde.