Een chat met Magnus

Kun je ons vertellen hoe je organisatie is ontstaan?

Ik ontmoette een jongen genaamd Edward toen ik Malawi bezocht tijdens de hongersnood in 2002. Ik vroeg hem waarop hij hoopte in het leven en hij zei dat hij graag voldoende te eten zou willen en zou willen dat hij op een dag naar school zou kunnen gaan. Zijn woorden inspireerden mij en zo ontstond Mary’s Meals. We begonnen met het voeden van 200 kinderen in Malawi en nu voeden we meer dan een miljoen kinderen op de plek van onderwijs in 12 verschillende landen.

Er is een groot voedseltekort in Malawi en er is steeds meer hulp nodig. Welke maatregelen nemen jullie als organisatie om aan de stijgende vraag naar voedsel te voldoen?

Ja, het is een lastige tijd in Malawi waarbij vele mensen honger lijden. Onze prioriteit is het voortzetten en uitbreiden van onze schoolvoedingsprogramma’s daar zodat zoveel mogelijk kinderen kunnen rekenen op een maaltijd iedere dag dat zij naar school gaan.

Er zijn zoveel dingen gaande in de wereld en er zijn vele aanvragen voor hulp van Mary’s Meals. Denk je dat Mary’s Meals meer een organisatie wordt dat werk verricht tijdens internationale crisissen?

Mary’s Meals is eigenlijk ontstaan als reactie op noodsituaties en door de jaren heen zijn we betrokken geweest bij de hulp aan mensen die lijden als gevolg van gebeurtenissen zoals de aardbeving in Haïti in 2010, de tsunami in India in 2004 en de Ebola crisis in Liberia. Hoewel we meer dan ooit de focus hebben op het simpele wat we doen: het voorzien van een maaltijd iedere dag op de plek van onderwijs. Hierbij zien we de directe vervulling van de behoefte bij kinderen met honger en het tackelt ook de onderliggende reden van armoede. Wij gaan door met ons doel: het bereiken van de meest kwetsbare kinderen en als dit ertoe leidt dat wij actief dienen te reageren op noodsituaties dan zullen wij dit blijven doen.

Lees meer over reactie op noodsituaties. 

 
Wat deed jou veranderen van persoon die donaties doet naar de persoon die een liefdadigheidsorganisatie leidt?

In mijn geval probeerde ik gewoon een verandering te brengen in de levens van mensen die lijden door het vragen van een kleine inspanning van anderen. Ik was overweldigd door de genereuze reacties hierop. Ik heb veel respect voor de mensen die hetgeen ze kunnen missen doneren aan het goede doel. Zonder hen zou deze organisatie niet bestaan. 

Door welke kleinere liefdadigheidsorganisatie word je geïnspireerd?

We werken met verschillende kleine, ontzettend inspirerende organisaties, waarvan sommige echt heldendaden verrichten in moeilijke omgevingen. ‘Hands Together’ runt een school en verschillende andere projecten in Haïti, een indrukwekkende organisatie en ik heb veel van hen geleerd.

Wat maakt Hands Together volgens jou zo indrukwekkend?

Zij werken voornamelijk in een sloppenwijk, genaamd Cite Soleil, welke lijdt onder een verschrikkelijk veel geweld. Ik kan geen moeilijkere plek bedenken om te werken en onze vrienden van Hands Together blijven daar mensen helpen, ondanks het risico dat zij daar zelf lopen, dag in dag uit. Ze maken ook indruk op me vanwege hun menselijke aanpak en hun enorme vertrouwen.

Welke ene ding zou het voor jou makkelijker maken om je werk te kunnen doen?

Dat is een lastige vraag en ik denk niet dat ik daar één antwoord op heb. Ik denk overigens ook niet dat dit werk bedoeld is om gemakkelijk te zijn. Als ik een gemakkelijke baan wil, zou ik waarschijnlijk iets anders moeten gaan doen. Maar ik denk dat als ik de middelen zou hebben om sneller ‘ja’ te kunnen zeggen tegen de kinderen en de scholen die nog op Mary’s Meals wachten, zou dat bovenaan op de lijst staan.

Wat zouden wij als mens kunnen doen om te helpen de levens van de kinderen te verbeteren?

Het allerbelangrijkst is dat we gewoon van ze houden. Als we van ze houden worden wij bewogen om hun te helpen met de basale benodigdheden: voedsel, onderwijs en zorg.

Wat verraste jou in je werk?

De goedheid van de mens. Telkens weer ben ik verbaasd over de heldendaden van mensen van over de hele wereld. Een groot deel van mijn boek –The Shed that Fed a Million Children – bestaat uit inspirerende ontmoetingen die ik heb gehad met mensen die onder allerlei omstandigheden opmerkelijke handelingen van vriendelijkheid verrichten. Zelfs in de moeilijkste perioden gaven deze mensen mij hoop en vertrouwen in de goedheid van de mens.

Welk advies zou je aan mensen geven die jouw voorbeeld willen volgen en de wereld willen verbeteren?

Ik denk dat het belangrijk is om met de persoon naast je, die hulp nodig heeft, te beginnen. Wellicht zijn deze kleine daden van liefde de geboorte van een organisatie of een beweging, maar het is belangrijk om niet direct te groot te denken. Doe gewoon iets goeds, en doe daar je best voor. Kijk dan wat er gebeurt! We hoeven niet allemaal publieke herkend te worden of organisaties op te richten. Ik geloof dat de kleine dingen het belangrijkst zijn voor de grootste veranderingen in de wereld.