Van honger naar hoop

Tijdens onze reis van de laatste weken, is het alsof we van het ene naar het andere hoogtepunt trekken.

We vierden dat het 25 jaar geleden was dat we onze eerste kleine levering hulpgoederen naar Bosnië-Herzegovina brachten, toen in oorlogstijd, we vierden onze miljardste maaltijd, opgediend in Indië en heel onlangs konden we starten met maaltijden in Ethiopië, het vijftiende land waar Mary’s Meals aanwezig is.

Tussen al deze triomfantelijke mijlpalen was er eentje dat mij nog dieper raakte dan al de rest en dat was het werk van een veertien jaar oud meisje.

Ik heb vorig jaar al eens iets over Yamikani geschreven, nadat ik haar ontmoet had tijdens de ergste voedselcrisis in Malawi.  Als wees in een ver en afgelegen dorp, probeerde ze voor haar twee jongere broertjes te zorgen.  Zij konden overleven door restjes bijeen te schrapen op het veld van de buren en door fruit van een nabijgelegen boom af te slaan.

Het was een hopeloze situatie.  Hun enige hoop was dat ze in hun plaatselijke basisschool elke dag een maaltijd kregen van Mary’s Meals.

Vorige week vernam ik dat Yamikani, dank zij haar uitmuntende resultaten bij haar examens, een uitzonderlijk aanbod kreeg voor een plaats in een hoogstaande middelbare school.  Voor de eerste keer gaat een deur open die haar uit de armoede kan weghalen.

Dit is een verbijsterende verwezenlijking voor een jong meisje dat voor haar kleine broers zorgt.  Ik weet dat dit niet mogelijk zou zijn zonder de maaltijden die jullie haar hebben geschonken.

En dat is de rode draad doorheen al die festiviteiten, onze eerste maaltijden opgediend in Ethiopië, dat miljardste bord met een maaltijd in Indië, of wat Yamikani kon realiseren in Malawi, elk van die zaken is de vrucht van jouw vrijgevigheid.

Hartelijk dank.  Dank zij jouw vriendelijkheid gebeuren de meest onmogelijke wondermooie dingen.