Bericht van Magnus: Crisis in Malawi

Het was bijna veertien jaar geleden dat een kleine groep hongerige weeskinderen in een rij stond te wachten op hun pap. Vrijwilligers met een groot hart uit hun eigen gemeenschap hadden deze gekookt en serveerden ze. Veronica bevond zich onder die kinderen.

Malawi werd op dat moment geteisterd door een verwoestende voedselcrisis – de oogst was mislukt en de magen waren leeg. Net als veel klaslokalen. Ik herinner me die kinderen goed; de allereersten die eten van Mary’s Meals ontvingen. De belofte van een dagelijkse goede maaltijd op school gaf een impuls aan hun toekomst.

Tegenwoordig studeert Veronica handelswetenschappen en onderwijs op de universiteit. Ze is ook een van de sterren van Generation Hope, de prachtige nieuwe documentaire over ons werk. Deze jonge vrouw zal op prestigieuze filmfestivals zoals die van Cannes en Californië, en op honderden door ondersteuners van Mary’s Meals georganiseerde voorstellingen, de mensen reden geven om hoopvol te zijn op een betere toekomst in Malawi. Veronica en de andere jonge mensen die in de film voorkomen zijn degenen die de verandering kunnen inluiden – door hun gemeenschappen en landen, te zijner tijd, in staat te stellen uit de chronische armoede te ontsnappen en niet meer afhankelijk te zijn van hulp.

Zonder Mary’s Meals hadden ze vrijwel zeker deel uitgemaakt van een verloren generatie – niet in staat om aan de cirkel van armoede te ontsnappen die zovele generaties voor hen gevangen hield. De hoopvolle jonge mensen in deze film, en duizenden zoals hen over de hele wereld, zijn het levend bewijs dat dit eenvoudige ding dat we doen echt werkt.

Op dit moment ontvouwt zich in Malawi wederom een ernstige voedselcrisis. Een vreselijke combinatie van overstromingen en droogte heeft de oogst vernietigd. In April riep de president van het land de noodtoestand uit. Miljoenen hebben hulp nodig. Families worden gedwongen om bladeren te eten en het weinige andere wat ze kunnen vinden. Sommige mensen zijn gestorven na het eten van giftige wilde planten in hun wanhopige zoektocht naar voedsel.

Voor veel kinderen is het eten van Mary’s Meals hun enige maaltijd van de dag. Ndilibe, 13 jaar, is daar een van. Hij vertelt ons: “Het is thuis normaal geworden om een of twee dagen niets te eten te hebben. Ik ging vaak niet naar school omdat ik te hongerig was om aanwezig te zijn en op zoek moest naar voedsel. Je maakt je zorgen om waar je volgende maaltijd vandaan zal komen. Maar mijn volgende maaltijd zal de pap zijn. Het zal van jullie, Mary’s Meals, zijn dat ik de volgende keer te eten krijg.”

Het hoofd van Ndilibe’s school, Mr Sandram, ziet de dagelijkse worsteling waar families mee geconfronteerd worden. Hij zegt: “De komende paar maanden gaan extreem moeilijk worden voor iedereen. Zonder Mary’s Meals hier hadden we waarschijnlijk de school moeten sluiten. Honger is als een oorlog. Dus, Mary’s Meals zij gezegend voor de kracht die jullie ons geven – zoals een pantser – om deze honger te bevechten. Het is een geweldige bemoediging voor de gemeenschap.”

Ergens wacht een andere groep kinderen, zoals die waar Veronica toe behoorde of zoals Ndilibe’s school vrienden, met honger. Hun voorraadkasten thuis zijn leeg en, gezien hun strijd om te overleven, kan school geen prioriteit meer zijn – tenzij hen daar gegarandeerd een  maaltijd wacht. Die kinderen kunnen nog steeds de toekomstige sterren van hun gemeenschappen worden, om een nieuwe generatie van hoop te worden. Of ze kunnen deel worden van een nieuwe verloren generatie. Een maaltijd kan het verschil maken. Dank u wel.