Leven in Liberia: waarom we meer bieden dan een maaltijd

Ik ben de nieuwe communicatie manager voor Mary’s Meals in Liberia en mijn naam is Gerry Naughton, alhoewel dat is niet altijd zo geweest.

Ik ben gedoopt als Gerard, maar mijn moeder vernoemde me naar haar broer: Gerry. Gerry was een lastige naam om te hebben in de jaren ‘70. Het was gemakkelijk om me te plagen met “Gerry Babies”, “Gerry Tots”, “Gerry and Custard” en vergeet niet de band “Mungo Gerry” en hun hit “In the summertime”. Ikzelf zal het nooit vergeten.

Maar ik was trots op de naam totdat ik in september 1970 voor het eerst naar school ging. Toen ontdekte ik dat ik eigenlijk Gerard heette.

Om het nog verwarrender te maken begonnen mijn broers en vrienden me op een gegeven moment Ged te noemen. Ged betekent in het Deens “geit”.

Dus ik was Ged bij vrienden, Gerard bij de officiële instellingen en Gerry bij mijn moeder, vader en een paar andere familieleden. Ik dacht dat ik zo voor de rest van mijn leven genoemd zou worden, totdat ik startte als vrijwilliger in Liberia in 1992. Ze kenden me via mijn ouders, dus werd ik bekend als Gerry of om precies te zijn: “Brother Gerry”. Iedereen hoort een titel te hebben.

Na 1992 heb ik Liberia nog acht keer bezocht en inclusief mijn terugkomst in april 2016 als communicatie manager voor Mary’s Meals is het mijn tiende bezoek.

Tussen het nieuws dat ik de rol van communicatie manager voor Mary’s Meals kreeg toegewezen en mijn aankomst in Liberia heb ik twee keer ontbeten, drie keer geluncht en twee keer gedineerd met vrienden en familie om het te vieren. Toen mijn vlucht vier dagen werd uitgesteld, had ik één meer van elk.

Eten is veel meer dan iets doen om in leven te blijven. Het gaat over interactie met andere mensen, je affectie tonen en het gevoel van saamhorigheid delen. 

Na twee dagen in Liberia had ik ‘potato greens’ en ‘cassave leafs’ gegeten met mijn nieuwe collega’s. Vraag me niet hoe ik deze gerechten moet klaarmaken. Het enige wat ik kan zeggen is dat beide gerechten bestaan uit fijngesneden groenten die worden gekookt met vis en kip in olie en hete pepers.

Mary’s Meals heeft kort geleden haar schoolvoedingsprogramma in Liberia uitgebreid en voedt nu 6,000 extra kinderen in de dorpen rondom Bong County. Net als de langer bestaande voedingsprogramma’s in vier andere gebieden, gaat het ontzettend goed.

Wat ook mooi om te vertellen is, dat door de voedingsprogramma’s er meer rijst wordt verbouwd in Liberia, dit wordt “country rice” genoemd. Dus de voedselprogramma’s voeden niet alleen de kinderen waardoor zij de energie krijgen om zich te concentreren op school, het project zorgt voor solidariteit, trots en een vorm van nationale eenheid.

Mijn moeder was een geweldige kok. Ze overleed aan kanker in 2010 toen zij 70 jaar oud was, maar ze zou het fantastisch hebben gevonden dat ik deze baan bij Mary’s Meals heb gekregen en terug ben in het land dat ik zo goed ken en werk met mensen waar ik om geef en werk verricht dat er toe doet.

Haar naam – om de cirkel rond te maken- was Mary.