Hoe Mary’s Meals gezinnen helpt om te investeren in hun eigen toekomst

In de maand oktober van 2014 had ik het genoegen kennis te maken met Dreza Mailosi, toen ik in Blantyre was, gelegen in het zuiden van Malawi. Dreza is 79 jaar en woont samen met zijn vrouw, zijn dochter Annie en zijn drie kleinkinderen in een klein huisje. Een van de kleinkinderen is een jong meisje Grace dat helaas haar mama (Dreza’s andere dochter) verloor.

Grace is tien jaar oud en volgt les in de Namatete Basisschool. De eerste keer dat ik Dreza ontmoette was op een vroege morgen. Hij kwam net thuis nadat hij in de hete zon het land rondom zijn kleine huis had bewerkt met schoffel en hark. Hij vertelde dat zijn vier geitjes samen met enkele kippen het enigste was wat hij bezat in deze wereld. Dreza ging zitten en vertelde ons over zijn kleindochter Grace. Hij zei: “Deze school ligt tussen drie dorpen en de kinderen gaan niet naar school omdat ze honger hebben. Dat is hier het grootste probleem. Het is een omvangrijk probleem. Zelf ken ik meer dan 30 kinderen die niet naar school kunnen gaan omwille van de honger. En dat is iets wat me veel zorgen baart.

“Mijn kleindochter is elke maand zeker vijf tot zes dagen afwezig van school omwille van de honger. En dat gebeurt dan in de periodes dat we echt niets van voeding kunnen voorzetten aan het kind. Soms komt ze ook vroeger uit de klas omdat ze honger heeft.”

Zachtjes sprak Dreza over zijn indringende kijk op het belang van scholing voor de kinderen van de streek. Hoewel hij ons vertelde dat hij zelf geen schoolopleiding had gekregen en niet eens zijn naam kon schrijven, zei hij: “Ik denk dat het zeer belangrijk is dat kinderen een opleiding volgen en alle dagen naar school gaan. Ik stuur mijn kleindochter naar school omdat ik de voordelen heb gezien wanneer kleine meisjes kunnen studeren. Want de mensen die hun dochters lieten studeren zijn daar heel blij om, want later is het meisje in staat om het leven van heel haar familie te verbeteren.”

“Als ik dus mijn kind elke dag naar school stuur, is het alsof ik een investering doe, zodat zij later, in de toekomst, mijn hand zal kunnen vasthouden en voor mij zal kunnen zorgen.”

Zes maanden later ging ik opnieuw naar het huisje van Dreza. Deze keer was hij afwezig omdat hij op het veld aan het werk was en daarom ging ik in gesprek met zijn vrouw en zijn dochter Annie.  Niet lang na mijn eerste bezoek startte Mary’s Meals met dagelijkse schoolmaaltijden in de Namatete Basisschool. Grace kon al twee schoolkwartalen van dit voedselprogramma genieten.

Annie vertelde me: “Vroeger had ik zorgen omdat we niet veel maïsmeel hebben. Vaak eten we ’s avonds niets. We doen echt ons best om voedsel te gaan zoeken, maar als we niets vinden, dan blijven de kinderen met een lege maag. Als dat gebeurt, dan zijn de kinderen ongerust en dan zeggen ze: “Moeten we gaan slapen met een lege maag?”  En dan moet ik wel antwoorden: “Ja, er is niets in huis om te eten, dus zullen we flink zijn en gaan slapen en als we iets vinden, zullen we eten.”

“Nu blijft mijn nichtje nooit meer thuis van school omdat ze honger heeft. Dit is een geweldige ommekeer. Mary’s Meals heeft vreugde gebracht en iedereen heeft een lach op het gezicht want ook de kinderen zelf zijn gelukkig en ze rennen naar school waar ze hun dagelijkse portie porridge ontvangen.

“Nu moeten wij ons niet meer zo bezorgd maken als de kinderen eens zonder eten naar bed moeten, omdat we weten dat ze op school kunnen eten en dat we daarop kunnen vertrouwen.”

Dergelijke verhalen die een wereld van verschil maken zoals dit, zijn voor mij niet nieuw. Toch zijn ze altijd weer zeer aangrijpend, vooral door de opmerkelijke kracht van kinderen en gezinnen die in  uiterst penibele omstandigheden moeten leven.

Hieronder kan je het volledig rapport vinden van de Evaluatie van de Impact van Mary’s Meals in Malawi: Jaar Een. Je leest er ook meer over enkele gezinnen die de weldaad van Mary’s Meals konden ondervinden.