Een verhaal over twee steden - Deel één

Dit was niet mijn eerste bezoek aan Kenia.  Ik was eerder al in de sloppenwijken van Eldoret waar de stichter van Mary’s Meals, Magnus, een ontmoeting had met Muksi, de jongen die menigeen onder ons een traantje liet vloeien toen de riem van zijn rugzak kapotschoot in de film Child 31.  Maar dit bezoek was helemaal anders.  Deze keer ging ik terug naar die schooltjes in de stedelijke sloppenwijken van Eldoret, en trok ik ook naar het programma van Mary’s Meals in Turkana, gelegen in het noorden van Kenia, waar een vernietigende droogte oorzaak is van veel honger en dorst en waar de acute ondervoedingsgraad meer dan dubbel zo hoog is als het alarmniveau.

Waarschijnlijk heb je wel eens gehoord van het boek van Charles Dickens ‘Een verhaal van twee steden’.  Daar gaat het over Londen en Parijs en de openingszin van het boek legt trefzeker twee extremen bloot: “Het was de beste tijd, het was de slechtste tijd.” Mijn bezoek aan Kenia voelde precies zo aan, een verhaal van twee volkomen tegenstrijdige steden.  Anders dan in het boek van Charles Dickens, bevinden de steden die ik bezocht zich in hetzelfde land en in beide steden leven kinderen in zeer uitdagende situaties, ondanks de bijzonder grote verschillen onderling.

De kinderen van Eldoret en hun families worden nog steeds geconfronteerd met uitdagingen die met armoede  te maken hebben, waardoor het aantrekkelijker is om niet naar school te gaan en ze naar liever werk en voedsel gaan zoeken. Toch is er enorm grote vooruitgang geboekt sedert mijn vorig bezoek twee jaar geleden.  Mary’s Meals is nog steeds aan de slag in de sloppenwijken, maar omdat we konden uitbreiden, komen de leerlingen niet meer uit andere regio’s waar geen schoolmaaltijden voorhanden zijn.  Dit brengt wat meer stabiliteit en uiteindelijk verbetert dit ook de kans om te studeren.  Ons programma in Eldoret voelt ook anders aan: je kan merken dat er een groter besef is van eigendom en trots bij de scholen en de betrokken gemeenschappen.

Een van de hoogtepunten in Eldoret was voor mij zeker de ontmoeting met Adap, een jongen van 16.  Hij is van Zuid-Soedan afkomstig maar woont al acht jaar in Kenia.  Met zijn familie is hij zijn geboorteland ontvlucht omwille van het escalerend geweld. Toen hij in Kenia aankwam ging hij naar school in de Borderfarm Basisschool waar hij maaltijden kreeg van Mary’s Meals.  Trots vertelde hij me dat hij vorig jaar afstudeerde met 350 punten, waardoor hij bij de 20% beste leerlingen behoorde van alle studenten in Kenia die dit examen hadden afgelegd.  Momenteel volgt hij les in het middelbaar onderwijs (Form 1) en hij droomt ervan om later geneeskunde te gaan studeren.

Het mooiste bij deze ontmoeting was dat het helemaal toevallig gebeurde.  Adap had enkele dagen vrij en wilde terug naar zijn vorige basisschool om tijdens zijn vrije tijd te helpen met de voedselbedeling op school.  Hij wilde iets teruggeven aan de gemeenschap die hem zo goed had geholpen.  Adap is een bekwame student en heeft veel talenten, maar dat is niet alles.  Zoals veel kinderen die overal ter wereld de opdracht van Mary’s Meals verstaan uit ondervinding, is hij ook een jonge kerel die bezorgd is voor zijn gemeenschap en graag wil meewerken om het leven van andere kinderen ook ten goede te helpen keren.

Het vervolg van Janets bezoek aan Kenia kun je lezen in het tweede deel van haar blog.

www.marysmeals.nl/wie-zijn-wij/nieuws/een-verhaal-over-twee-steden-deel-twee