De kleintjes van Turkana helpen

In Turkana, gelegen in het noorden van Kenia, een dor woestijnland waar rivieren opdrogen en gewassen vechten om te overleven, vormt zich elke schooldag een keurige rij jonge kinderen die aanschuiven even buiten het Aterika Kinderontwikkelingscentrum (ECD), wachtend op een maaltijd van Mary’s Meals.

Op deze plaats die geplaagd wordt door droogte, kan de ondervoeding zo erg zijn dat de kinderen twee maal per dag een maaltijd krijgen.  ’s Morgens is er pap en ’s middags worden boontjes met maïs opgediend.  De kinderen worden geholpen door een jonge moeder, Esther is haar naam, en aan het begin van de rij staat een kleine jongen Songot, haar zoontje.  Songot heeft een versleten T-shirt aan, geleend van een buurman.  Hij heeft heel weinig eigen kleertjes.

Toen Songot net twee maanden oud was, is zijn vader overleden.  Dus bleef Esther achter als kwetsbare alleenstaande moeder, in een constant gevecht tegen de armoede in deze barre en gevaarlijke omgeving.  De toekomst voor beiden bood alleen onzekerheid.  Maar op zekere dag vertelde een vriend uit een naburig dorp haar over Mary’s Meals en stelde haar voor om er als vrijwilliger aan de slag te gaan in de keuken.

"Ik hou van dit werk omdat al die kleine kinderen op die manier iets te  eten krijgen op school, terwijl ik thuis niets kan aanbieden.”

Esther

Deze vriendelijke aanmoediging bracht moeder en zoon hier in het ECD centrum, een plaats waar velen niet eens zouden naar omkijken.  Het is een klein stenen gebouwtje met twee eenvoudige kamers en een dunne dakbedekking.  Maar het is wel hier dat een levensreddend middel en de belofte voor een dagelijkse maaltijd in een schoolomgeving gevonden worden.

Dank voor alles wat je doet voor Songot en voor een miljoen andere kleintjes overal ter wereld.  Samen hebben we al heel wat kunnen realiseren.  Laten we hier vooral niet mee stoppen!